Terapia Manualna jest wykonywana bezpośrednio rękami terapeuty. Sesje terapeutyczną rozpoczyna się od dokładnego badania pacjenta w celu określenia przyczyny dolegliwości. Terapeuta dokonuje biomechanicznej oraz funkcjonalnej analizy pacjenta.

Terapia Manualna wg Kaltenborn-Evjentha - jej celem nadrzędnym jest zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz dążenie do równowagi w obrębie układu mięśniowo-szkieletowego.

Znajduje zastosowanie w leczeniu następujących problemów kręgosłupa:

• Bół kręgosłupa
• Dyskopatia
• Rwa kulszowa
• Stan po urazie (np. whiplash)
• Stan po załamaniu, skręceniu
• Ból karku
• Ból głowy, szumy uszne, mrowienie twarzy
• Mrowienie rąk, stóp
• Rwa, np. kulszowa, udowa
• Zaburzenia pracy stawów skroniowo-żuchwowych takich jak trzaski i przeskakiwania.

Oraz w obrębie stawów kończyn:

• Stan po złamaniu, skręceniu, zwichnięciu
• Ograniczenie ruchu po zabiegu operacyjnym, np. rekonstrukcja więzadeł stawu kolanowego, artroskopii stawu, endoprotezoplastyce
• W zespołach bólowych i/ lub przeciążeniowych np. okolicy lędźwiowej / szyjnej kręgosłupa, zaburzenia stawów krzyżowo- biodrowych, zespół bolesnego barku, bark zamrożony, łokieć tenisisty, łokieć golfisty, cieśń nadgarstka, kolano biegacza.

Terapia Manualna Tkanek Miękkich

Ma na celu usunięcie napięć i dysfunkcji mięśniowo-powięziowych. W terapii wykorzystuje się między innymi: rozluźnianie mięśniowo - powięziowe, terapię punktów spustowych, techniki energizacji mięśni.

Znajduje zastosowanie w leczeniu:

• Bólów kręgosłupa
• Redukcji napięć
• Sztywności stawów
• Mobilizacji blizn pooperacyjnych
• Obrzęku pourazowego

Masaż jest idealnym sposobem zatroszczenia się o własne ciało i psychikę. Jego oddziaływanie na organizm jest bardzo szerokie. Dzięki niemu poprawia się funkcjonowanie całego organizmu, poszczególnych układów i organów, a co za tym idzie nasze codzienne życie staje się przyjemniejsze i efektywniejsze.

Masaż klasyczny: wchodzi w zakres zabiegów fizjoterapeutycznych. Należy do najstarszych metod leczenia. Jest to zespół technik stosowanych w odpowiedniej kolejności, które wywierają wpływ na ciało człowieka, powodując wystąpienie odczynu w tkankach i narządach. W zależności od celu jaki chce się osiągnąć, masaż klasyczny może być stosowany jako: leczniczy, relaksacyjny, sportowy, kosmetyczno-higieniczny oraz profilaktyczny.

Masaż leczniczy: jest jednym z elementów fizjoterapii. Oparty jest na technikach masażu klasycznego. Stosuje się go najczęściej w połączeniu z kinezyterapią i/lub fizykoterapią w rehabilitacji wielu schorzeń, dolegliwości czy urazów. Bardzo dobre efekty przynosi w leczeniu m. in. chorób reumatoidalnych, porażeń nerwów obwodowych, dyskopatii w okresie przewlekłym, złamań kości, bólach kręgosłupa. Prawidłowy masaż leczniczy wykonuje się seriami i tylko wtedy możemy oczekiwać jego leczniczego działania (podstawową serią jest 10 zabiegów). W innym wypadku, gdy zabieg wykonany będzie na przykład tylko jeden raz nie może być mowy o jakimkolwiek działaniu leczniczym.

Masaż izometryczny: stosowany jest przy zanikach mięśniowych. Wykonuje się do na napiętych grupach mięśniowych lub na pojedynczym napiętym mięśniu. Zadaniem tego zabiegu jest przywrócenie masy i siły osłabionym mięśniom bez obciążania organizmu ćwiczeniami fizycznymi.

Masaż relaksacyjny: wywodzi się z masażu klasycznego. Stosuje się go w celu zmniejszenia napięcia nerwowego wywołanego codziennym stresem. Likwiduje mimowolne napięcie mięśni, przywraca prawidłowy rytm serca, właściwe krążenie i ciśnienie krwi, a nawet pomaga w walce z bezsennością. Celem masażu relaksacyjnego jest pełne rozluźnienie, odprężenie - ruchy wykonywane przez masażystę są spokojne, powolne, rytmiczne. Najczęściej jest to masaż całego ciała.

Masaż sportowy: jego celem jest zapobieganie objawom patologicznym, które mogą powstać w wyniku dużych przeciążeń występujących w sporcie. Masaż sportowy spełnia następujące funkcje: rozgrzewającą (przygotowanie do treningu czy zawodów), regeneracyjną (przyspieszenie powrotu organizmu po dużym wysiłku do stanu wyjściowego) i leczniczą (wspomaganie leczenia urazów powstałych podczas treningu lub zawodów).

Masaż Shantala jest starożytną techniką masażu niemowląt oraz dzieci. Regularne masowanie ma pozytywny wpływ na dziecko, jak również na matkę czy inną osobę wykonującą masaż. Technika jest stosunkowo prosta do nauczenia , po instruktażu z wykwalifikowanym personelem można ją śmiało stosować w codziennej opiece nad dzieckiem.

Regularne masowanie dziecka daje następujące korzyści:

Dla niemowlęcia lub dziecka:

• pomaga w uregulowaniu snu,
• poprawia trawienie,
• wycisza, uspokaja,
• podnosi świadomość własnego ciała, jego granic; w ten sposób wzmaga poczucie bezpieczeństwa,
• poprawia, wzmaga więzi z rodzicem,
• podnosi odporność organizmu, stymuluje układ hormonalny.

Dla rodzica lub osoby wykonującej masaż:

• poprawia pewność siebie, wiarę w swoje umiejętności opieki nad dzieckiem,
• uspokaja,
• łagodzi lub zapobiega poporodowej depresji u matek,
• wzmaga oraz poprawia więź z dzieckiem,
• pomaga w zrozumieniu dziecka, tego co komunikuje, jakie potrzeby próbuje przekazać.

Przygotowanie do Usg jamy brzusznej.

3 i 2 dni przed badaniem: po każdym posiłku zażyć 2 kapsułki Espumisanu.

Dzień poprzedzający badanie:

• dieta lekkostrawna; unikać produktów powodujących powstawanie nadmiernej ilości gazów, takich jak: napoje gazowane, świeże warzywa i owoce, otręby, kasze, bita śmietana, świeże pieczywo
• po każdym posiłku zażyć 2 kapsułki Espumisanu (osoby otyłe 3 kapsułki)
• osoby otyłe lub ze skłonnością do zaparć powinny zastosować łagodne (ziołowe) środki przeczyszczające - nie później niż 24 godziny przed badaniem
• nie należy stosować lewatywy
• ostatni posiłek należy spożyć najpóźniej o godz 18

Osoby z tendencją do wzdęć powinny zachować lekkostrawną dietę już 2 dni przed badaniem.

6 godzin przed badaniem:

• nie przyjmować pokarmów
• nie przyjmować płynów gazowanych słodzonych (można pić wodę niegazowaną)
• nie palić tytoniu
• nie żuć gumy
• nie pić kawy
• zażyć tylko niezbędne leki
• rano zażyć 2 kapsułki Espumisanu
• zadbać o wypróżnienie
• osoby zarejestrowane po godz 14 mogą najpóźniej o godz 8 rano zjeść bułkę z masłem i wypić gorzką herbatę
• na 1-2 godz przed badaniem wypić ok 1 litra niegazowanej wody
• na badanie należy przyjść z uczuciem parcia na pęcherz moczowy

Na badanie należy przynieść wyniki poprzednich badań Usg lub wyniki innych badań dotyczących problemu.

Ból stawu kolanowego jest coraz częstszym problemem pacjentów zgłaszających się do ortopedów jak i lekarzy ogólnych. Nie powinien być on bagatelizowany gdyż może świadczyć o poważnej chorobie dotyczącej zarówno samego stawu jak i całego organizmu. Kompleksowa diagnostyka z uwzględnieniem badania klinicznego i badań obrazowych takich jak RTG, MRI, USG narządu ruchu pozwala na dobór odpowiedniego leczenia i chroni przed wystąpieniem niekorzystnych następstw.

Poniżej przedstawiamy schorzenia manifestujące się bólem kolana:

URAZ STAWU KOLANOWEGO:

Zmiany pourazowe należą do najczęstszych przyczyn dolegliwości stawu kolanowego, szczególnie wśród grupy osób aktywnych fizycznie. Ból może być spowodowany uszkodzeniem łękotek, chrząstki stawowej, fałdów maziowych, więzadeł pobocznych i krzyżowych. Leczenie w zależności od urazu obejmuje artroskopię, unieruchomienia w ortezach i opatrunkach gipsowych, rehabilitację.

ZMIANY ZWYRODNIENIOWE:

Choroba zwyrodnieniowa stawów w związku z tym że żyjemy coraz dłużej staje się problemem dotyczącym coraz większej grupy pacjentów. Wiek nie jest jedynym czynnikiem sprzyjającym jej rozwojowi, do innych należą : otyłość, nadmierne przeciążenia stawów, zmiany pourazowe, czynniki genetyczne, zaburzenia hormonalne.

Dolegliwości mogą dotyczyć jednego stawu lub mieć charakter uogólniony z zajęciem wielu elementów układu kostno-szkieletowego. We wczesnej fazie choroby ból występuje jedynie w ruchu, w przypadkach zaawansowanych pojawiają się bóle spoczynkowe i nocne. Stopniowo choroba prowadzi do upośledzenia funkcji stawu i jego destrukcji.

W leczeniu istotne jest utrzymanie ruchomości stawów co możliwe jest poprzez rehabilitację z wykorzystaniem technik terapii manualnej , masażu, kinezyterapii i fizykoterapii.

We wczesnej i umiarkowanej fazie wskazana jest wiskosuplementacja pod postacią iniekcji z kwasu hialuronowego.

ZMIANY ZAPALNE:

Charakteryzują się dolegliwościami bólowymi którym towarzyszą nawracające wysięki śródstawowe, kolano może być zaczerwienione , obrzęknięte , gorące. Przyczyną tych dolegliwości mogą być:

• RZS - reumatoidalne zapalenie stawów
• Dna moczanowa
• Borelioza i inne bakteryjne zapalenia

Wysoko oczyszczony hialuronian sodu w żelu, wyprodukowany w procesie fermentacji bakteryjnej.

Stosujemy jedynie preparaty do leczenia za pomocą jednej iniekcji.

• Tylko jedna iniekcja w cyklu leczenia
• Opatentowane sieciowanie 2% kwasu hialuronowego
• Wyraźna redukcja dolegliwości stawowych - od 9 do 12 miesięcy
• Zastosowanie także do dużych stawów
• Ilość hialuronianu sodu w iniekcji: 60 mg

Opis:

Produkt dostępny w postaci szklanych strzykawek zawierających kwas hialuronowy. Jest klarownym, przezroczystym, lepkim, sterylnym i niepirogenicznym roztworem. Kwas hialuronowy stabilizowany uzyskiwany jest z mikroorganizmów. Produkt przeznaczony do jednorazowego użycia. Kwas hialuronowy to naturalny wielocukier, będący ważnym składnikiem strukturalnym skóry, tkanki podskórnej i łącznej, występujący w postaci mazi stawowej. Kwas hialuronowy jest identyczny u wszystkich żyjących organizmów i wysoce biokompatybilny.

Wskazania:

Kwas hialuronowy wskazany jest w leczeniu bólu, który towarzyszy chorobie zwyrodnieniowej stawów.

Skuteczność:

Pomaga równoważyć mechaniczne obciążenie z zewnątrz. Tworzy on barierę ochronna stawu. Chroni tkankę maziowa i wspomaga odnowę chrząstki stawowej.

Przeciwwskazania:

Nie stosować u pacjentów ze stwierdzona nadwrażliwością na preparaty hialuronowe. Wstrzyknięcia do jamy stawowej są przeciwwskazane w przypadku obecnych lub przebytych infekcji oraz chorób skórnych w obszarze wstrzyknięcia.

Przeznaczony jest do podawania jedynie przez uprawniony personel medyczny, zgodnie z lokalnym prawem. Strzykawka, igła oraz inne niezużyte materiały powinny zostać zutylizowane bezpośrednio po zakończeniu aplikacji. Jeśli opakowanie jest uszkodzone, nie należy stosować produktu. Przed użyciem należy zapoznać się z instrukcja.

KinesiologyTaping - (kinesiology - nauka o ruchu, taping - oklejanie taśmą). Jest to metoda polegająca na aplikowaniu na ciało elastycznej taśmy, uprzednio wyciętej w określony sposób przez terapeutę. Metoda tą stosuje się jako samodzielną terapię lub jako technikę wspomagającą terapię manualną (przedłużającą jej efekty).

Działanie:

• obniżenie napięcia mięśni, skóry, powięzi
• zwiększenie zakresu ruchu mięśni i ich siły
• poprawa mikrokrążenia w skórze i tkankach podskórnych (przyspieszenie efektu gojenia i regeneracji)
• usprawnienie przepływu limfy
• zmniejszenie stanu zapalnego
• korekcyjne ustawienie w stawie
• korekcja postawy

Najczęstsze zastosowanie w przypadku:

• ból kręgosłupa (w tym rwa kulszowa, ból w trakcie ciąży)
• skręcenia i zwichnięcia stawu (np. kolanowego, kostki)
• uszkodzenia aparatu więzadłowego, uszkodzenia mięśni
• duże siniaki i rozległe krwiaki (usprawnienie ich wchłania)
• entezopatie (np.: łokieć tenisisty, łokieć golfisty, ostroga piętowa, kolano skoczka, bolesny bark)
• leczenie stawów, np.: w ograniczeniach ruchomości stawów)
• prewencyjnie, zmniejszając ryzyko wystąpienie kontuzji

Aplikacja utrzymuje się na skórze od 3-5 (7) dni; dzięki analogicznej do skóry ludzkiej, strukturze plastra, jest niemal nie odczuwalna na ciele. Efekt terapeutyczny utrzymuje się od momentu aplikacji plastrów do 24 godzin po jej usunięciu.

Przeciwskazań do stosowanie jej metody:

• otwarte rany, podrażnienia skóry
• stany zapalne i choroby infekcyjne skóry (bakteryjne, wirusowe, grzybicze)
• cukrzyca
• choroby nerek
• zmiany nowotworowe
• zakrzepica żył
• choroba wieńcowa
• ewentualny odczyn alergiczny skóry na kontakt z taśmą

Częstość występowania tego schorzenia szacuje się na 1-6 % w zależności od rasy, kraju, regionu.
W Polsce wynosi ona ok 4%.

Jeśli dysplazja nie zostanie wykryta zaraz po urodzeniu prowadzi do trwałego zaburzenia funkcji stawu biodrowego czego następstwem może być endoprotezoplastyka stawu w młodym wieku, lub inne naprawcze operacje.

Do czynników ryzyka dysplazji stawu biodrowego należą:

• płeć żeńska
• położenie miednicowe płodu
• występowanie dysplazji w rodzinie
• duża masa urodzeniowa dziecka, deformacje stóp, kręcz szyi

Należy pamiętać, że wczesne rozpoznanie i wdrożenie leczenia chroni dzieci przed późnymi niekorzystnymi następstwami.

Z tego względu badanie USG stawów biodrowych jest obecnie badaniem przesiewowym które powinno być wykonane u wszystkich noworodków.

Schemat badania USG powinien wyglądać następująco:

• I. Badanie w oddz. noworodkowym lub w ciągu pierwszych 2-tygodni
• II. Badanie po okresie 6-8 tygodni
• III. Badanie w 3 miesiącu życia
• IV. Badanie w 6 miesiącu życia

Należy jednak pamiętać, że bioderka w trakcie leczenia wymagają częstej kontroli USG nawet co 2-4 tygodnie by oceniać rozwój stawów i konieczność stosowania zaopatrzenia ortopedycznego.