Nawracające zwichnięcia stawu ramiennego oraz uczucie  niepewności wtym stawie określane jest niestabilnością.

Dochodzi do niej najczęściej w wyniku urazu   i im młodszy jest wiek pacjenta w czasie pierwszego epizodu zwichnięcia tym większe jest prawdopodobieństwo do jej wystąpienia.

U części pacjentów obserwuje się niestabilność związaną z nadmierną wiotkością tkanki łącznej  i  z reguły pacjenci ci nie wymagają leczenia operacyjnego.

Wśród objawów niestabilności wyróżniamy :

- obawa przed wykonaniem pewnych ruchów związana z ryzykiem zwichnięcia

- nawracające zwichnięcia,

- ból podczas wykonywania ruchów

-  przeskakiwanie w stawie

Rozpoznanie opiera się na wywiadzie , badaniu przedmiotowym  oraz badaniach obrazowych ( USG oraz Rezonans Magnetyczny – rezonans w szczególności z kontrastem dostawowym jest najczulszym badaniem służącym do zobrazowania uszkodzonych struktur wewnątrz stawowych )

Leczenie nieoperacyjne – polega na  rehabilitacji i wskazane jest głownie dla pacjentów  u których niestabilność nie jest następstwem urazu . Przy pierwszym epizodzie zwichnięcia i niewielkich  uszkodzeniach  struktur stawowych może również mieć zastosowanie u pacjentów po urazach.

Niestabilność stawu barkowego, niestabilność barku

Leczenie operacyjne – celem leczenia operacyjnego jest naprawa uszkodzonych w trakcie urazu struktur wewnątrzstawowych , najczęściej obrąbka stawowego , który stanowi element poszerzający panewkę stawu ramiennego oraz dzięki licznym receptorem jest nieocenionym stabilizatorem na podłożu prioproceptywnym.

Zabieg w większości przypadków wykonujemy artroskopowo .

W trakcie zabiegu obrąbek jest ponownie stabilizowany do panewki kostnej

( używamy w naszej praktyce  głównie implantów nitkowych , które powodują najmniejsze szkody kostne w razie niepowodzenia ).

Zdarza się , że obrąbek stawowy ulega całkowitemu uszkodzeniu , nie przekreśla to jednak szans na skuteczne leczenia artroskopowe – może wykonać wtedy rekonstrukcję obrąbka np. z użyciem więzadła obrąbkowo-ramiennego i torebki stawowej.

Wykonujemy również częściową tenodezę ścięgna mięśnia podłopatkowego celem zwiększenia stabilności barku oraz remplisage – czyli wypełnienie ubytku w głowie kości ramiennej powstałego w wyniku wielokrotnych zwichnięć  przy pomocy torebki stawowej przytwierdzanej do ubytku przy pomocy kotwic